8 jaar iPVB

Ver voor 2016 ontsproten uit de gedachten van een bevlogen man. Gevoed door persoonlijke ervaringen van zijn opa en diens uniciteit. Bedoelt om de brug te slaan tussen generieke op kosten gebaseerde zorgprogramma’s. Waarbij werd uitgegaan van gemiddelde mensen met gemiddelde problematiek en waar een gemiddeld tarief tegenover kwam te staan. En persoonlijk, individueel passend, maatwerk zorg op maat gefinancierd.

In de eerste jaren van deze eeuw zijn de generieke, gemiddelde zorgprogramma’s ontwikkeld. Dit was toen een logisch en passend vervolg binnen de AWBZ op de ziekenfondswet. Het was bedoeld om oplossingen te bieden voor de problematiek in die tijd en het onderscheid tussen ziekenfonds en particulier verzekerd te verhelpen. De komst van de ZZP’s was een logisch antwoord in die jaren en een stevige breuk met het verleden. Zo ontstond er ruimte voor de ontwikkeling van de afgelopen jaren.

Die grote wijziging begin deze eeuw blijkt echter niet voldoende om de gewenste ontwikkeling op gang te brengen. Ook de bestaande problemen worden niet beter beantwoord dan voorheen. Daarnaast leidt zij tot allerlei nieuwe problemen zoals toenemende werkdruk, het steeds fysieker worden van het beroep van zorgverlener, de invoering van productie-denken en bovenal een onhoudbare toename in de totale kosten. Wat vervolgens leidt tot financieel gedreven bijstelling en aanscherping. Die heeft weer als gevolg dat de werkdruk, de fysieke belasting en de kosten verder toenemen. Degene (cliënt/ bewoner) voor wie de zorg er is lijkt uit beeld. Deze opwaartse spiraal vraagt het om gekeerd te worden.

Tel daarbij ook nog de onopgemerkte bijeffecten van dat wat mensen uniek maakt, lijkt verdwenen en weggeorganiseerd. Denk maar aan eigenheid, zelfstandigheid, betekenisvol zijn in het grotere geheel. En ook aan onafhankelijk zijn, erkenning van ieders authenticiteit. Net zoals individueel en gezamenlijk welzijn en welbevinden, blijven meedoen, voor elkaar en jezelf zorgen, waardevol leven zoals dat voor jou geldt. Er is dus meer aan de hand en meer nodig.

Nu in het tweede decennium van deze eeuw, wordt steeds meer duidelijk dat we unieke individuele mensen zijn, in essentie met elkaar verbonden. Dat we tegelijk ons eigen leven willen inkleuren en vormgeven en samen meer zijn dan ieder voor zich. Deze unieke individuele mensen zijn de voorbije jaren verworden tot (cliënt)nummers in systemen en mogen blij zijn met wat ze krijgen. Of het past is ondergeschikt en minder van belang. Het wordt vormgegeven vanuit standaardproducten en dienstenpakket wat past bij de gemiddelde cliënt met gemiddelde problematiek tegen gemiddelde kosten.

Die gemiddelde cliënt bestaat echter niet, heeft nooit bestaan en is geen oplossing. De roep om erkenning van het individu, en het kunnen leveren van maatwerk. Net als de verschuiving van het voorkomen van gezondheidsproblemen tijdens het ouder worden, naar zo plezierig mogelijk oud worden met zo min mogelijk last van je kwaaltjes is onomkeerbaar. Eigen regie, eigenheid, menswaardigheid, mogen zijn wie je bent in samenhang met anderen. Het vraagt om een verdere doorontwikkeling van de ouderenzorg.

Om deze ontwikkeling mogelijk te maken, minder spannend, met maximale transparantie en ook financieel pakbaar is het iPVB ontstaan en ontwikkeld. Inzichtelijk maken van wat er echt nodig is en hoe kan iemand dat zelf blijven doen. Zo niet wie kan daar dan aan bijdragen en hoeveel kost dat dan. Met aandacht voor het hele spectrum van mens zijn of je nu oudere bent, familie, vrijwilliger, medewerker of zorgorganisatie. Gericht op welzijn/welbevinden, gericht op het zolang mogelijk zelf blijven (mee)doen, samenwerken en samenleven.

Inmiddels alweer 5 jaar bezig, bij diverse zorgorganisaties getest, op maat ontwikkeld, in de breedte doorontwikkeld en uitgegroeid tot een volwassen totaalaanpak. Dankbaar voor deze leerschool en alle steun die het iPVB kreeg en krijgt. Door eigen regie en authentiek zijn voorop te stellen, waarvan in deze “corona-crisis” onomstotelijk zichtbaar is geworden hoe hier in de ouderenzorg (en eigenlijk hele maatschappij) naar wordt gesnakt. Maatwerk, verbonden met elkaar, in direct contact, met erkenning van ieder individu en vanuit eigen regie.

Wij hebben de afgelopen tijd gebruikt om elkaar te inspireren, ons te laten inspireren, onze trainingen, modules, totaal aanpak en ons gedachtegoed verder te ontwikkelen. Samen en individueel te groeien, te reflecteren op onszelf, elkaar en wat er allemaal gebeurt. Wat is het intensief geweest, confronterend, verhelderend en richtinggevend. We zijn klaar om als de situatie dat toelaat weer volop bij te dragen aan pakbare liefdevolle warme zorg.

Dankbaar lid van het pure iPVB collectief en zo bij te dragen aan de verdere vermenselijking van de ouderenzorg!