Ik zeg het zo vaak: "er is áltijd iets wat WEL kan". Natuurlijk, ook ik zit wel eens met een bijna gedoofd 'vlammetje' om mij heen te mopperen. Maar na een paar minuten roept een stemmetje "heb je hier al aan gedacht"? En ja, het is létterlijk zo dat 'wanneer er ergens een deurtje dicht gaat er áltijd ergens anders weer een raampje opengaat'. Dan kan soms even duren. Of moeilijk te snappen of te zien zijn. Ik stel je vragen, zet je buiten je eigen denkkader of geef voorbeelden die je altijd weer op een (nieuw) idee brengen.
"Stilstand is achteruitgang"? "(Door) ontwikkelen is vooruitgang"? Zeg het maar. Het ontdekken van het antwoord op deze twee ogenschijnlijk tegengestelde vragen kietel ik graag. Door je telkens weer uit te dagen. Je in de eigen spiegel van je werk maar ook die van je privé naar je werk te laten kijken. Veranderen is - ja écht - een paar stappen vooruit. En dan ineens weer remmende 'mitsen & maren' of 'excuus-Trusen' tegenkomen. En als er dan géén vlammetje buiten jouzelf is, dan dooft jouw vlammetje uit. Na bijna 40 jaar ouderenzorg rijk ik je telkens met casuïstieken op élk niveau in jouw organisatie of jouw werk, telkens weer nieuwe lucifers of brandstof voor jou vlammetje te geven.
Deze omschrijving in 3 karakteristieken heb ik ooit van een fijne dame uit het Limburgse zorglandschap gekregen. En draag ik sindsdien als een 'geuzentitel'. Ja, ik weet hoe ik een hart en een hoofd tegenover mij kan enthousiasmeren. En mijn hart ligt ook op mijn tong. Wie ik tegenover mij heb maakt daarbij niet uit. Marc kan goed 'schuren' krijg ik regelmatig te horen. Héél, héél soms gaat dat mis. Meestal levert dat gedrag de pure diepte en de vaak ongezegde dingen wél op tafel krijgen op. En dat levert weer oplossingen, acties en implementaties die 'tot het gaatje gaan' op.
Ken je het plaatje van de 'veranderberg'? Het starten met iets nieuws - de voet van de berg - is vrijwel altijd leuk en spannend. De belofte van beter, mooier, fijner, leuker, efficiënter, meer van deze tijd wordt immers (bijna) altijd geschetst. Maar dan. Na een paar vergaderingen. De energie om door te gaan neemt af. Het moet 'naast' je werk ontwikkeld worden. Ook nadelen worden zichtbaar. En tenslotte - op de top van de berg - krijg je het gevoel: laten we maar stoppen. Ook collega's om je heen zeggen dit. En dan .... stopt het nieuwe project. "Onze organisatie is een ster in het niet afmaken van projecten"; hoe regelmatig dat gezegd wordt! Zónde, zeg ik dan. Je gooit niet alleen de gedane investering in tijd (en geld) weg. Je gooit ook hetgeen je wilde verbeteren weg. Twee x zonde. Dit proces schets ik vooraf áltijd; daardoor wordt de veranderberg al minder hoog. Je herkent het proces. En áls het op de top dan lastig wordt (dat wordt het altijd). Dan duw en trek ik jou en je team verder. En ruimen we samen de 'mitsen & maren' op.
Wist je dat mijn werk voor ongeveer 1/3 bestaat uit het elke keer weer (her)ordenen van wat zich voordeed, voordoet en nog zál gaan voordoen? Ik kén en snap het werk van jou, als controller - teamleider - manager - zorgmedewerker - receptionist - bestuurder - personeelsmedewerker - kwaliteitsmedewerker - facilitair medewerker. Mijn brein houdt er van om dat te ordenen; van grof naar fijn, de hoogste prioriteit versus de laagste prioriteit, het kaf van het koren scheidend, van haalbaar naar onhaalbaar. Zo heb jij weer overzicht. Zie je door de bomen het bos (weer). Kun je efficiënt verder. Dat ordenen combineer ik met een haalbare planning; "Marc plant zelfs het toeval" hoor ik wel eens. Dat laatste kan ik niet. Wat ik op dat vlak wel kan is vér vooruit kijken. En van daaruit jou richten. Wat is haalbaar en waar kun je beter geen energie in steken.
"Hoe gaat het met je". Wie krijgt die vraag niet te horen. "Goed". Antwoorden we dan meestal. Maar wat is 'goed' eigenlijk. Goed met je gezondheid, goed met je werk, goed met je relatie? Dus ik antwoord zelden met 'goed'. Simpel door te benoemen wat wél en wat minder of niet goed gaat. Maar dan nog. Wat is goed? Door voorbeelden van goed of minder goed te geven probeer ik het voor de ander 'pakbaar\meetbaar' te maken wat ik bedoel met 'goed'. Vertaald naar zorgverlening geldt dat pakbaar maken precies-het-zelfde. Immers, wat betekent nu werkelijk "ik zorg goed voor u". Maak dat eens 'pakbaar!!''. Wat DOE je dan. En HOE VAAK doe je dan wat je doet. En WAT is daar voor nodig in tijd\geld\hulpmiddelen .....
Sinds 1986 werkzaam in de ouderenzorg. Eerst (’86-’88) als beleidsmedewerker bij de koepelorganisatie(s), daarna bij diverse adviesbureaus in dienst (’88-’93). Momenteel als senior begeleider en maat in de maatschap Bosscher & de Witte c.s. Ons bureau is gespecialiseerd in de sector VV&T en Wmo-sector. We voeren tevens opdrachten in – voornamelijk – de LGVG sector uit.
Specialiteit (en voorkeur) is het als projectleider begeleiden van implementatietrajecten; rapporten over veranderingen moeten immers niet in de la verdwijnen. Het leggen van de link tussen strategie (lees wensen vanuit de top van de organisatie) en de werkvloer is elke keer weer de leukste en meest bevredigende manier om als externe ingezet te worden!
Sinds 2003 intensief gespecialiseerd in al datgene wat uit het functiegericht- en prestatiegericht werken voortvloeit. Met name het kunnen verbinden van de ‘harde’ (cijfermatige) en de ‘zachte’ (zorg) kant is wat aanspreekt en is dé unieke winst die momenteel dankzij de WLZ-functies en de zzp’s gerealiseerd kan worden. Zowel de cliënten als de medewerkers plukken hier duidelijk de vruchten van!
